[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mo, co zrobią. Już od czasów Konia Trojańskiego.
- Mam nadzieję, że i Ukochany pomógł - powiedziała Tuppence. - Ale jeśli to trwa
nadal... boję się o dzieci.
- Nie - odezwał się pan Crispin. - Nie musi się pani martwić. Ta część Anglii jest już
czysta. Gniazdo os zostało zniszczone. Można tam znów żyć spokojnie. Mamy powody wie-
rzyć, że działania przeniesiono w okolice Bury St Edmunds. Nadal będziemy pani pilnować,
więc nie ma powodu do obaw. Tuppence odetchnęła z ulgą.
- Dziękuję, że mi pan o tym powiedział. Moja córka Debora przyjeżdża do nas od cza-
su do czasu i przywozi trójkę dzieci.
- Nie musi się pani martwić - zapewnił pan Robinson. - A przy okazji, czy po sprawie
N czy M nie zaadoptowali państwo dziecka związanego z tamtymi wydarzeniami? Tego z
książką z rymowankami. Gąską i pozostałymi?
- Betty? - powiedziała Tuppence. - Tak. Była świetną studentką, a teraz wyjechała do
Afryki badać życie tamtejszych plemion. Interesuje się tym wielu młodych ludzi. Jest wspa-
niała i bardzo szczęśliwa.
Pan Robinson odchrząknął i wstał z krzesła.
- Chciałbym wznieść toast. Za pana i panią Beresford, w uznaniu pracy, jaką wykonali
dla tego kraju.
Spełniono go entuzjastycznie.
- Chciałbym wznieść jeszcze jeden toast - ciągnął pan Robinson. - Za Hannibala.
- Słuchaj, Hannibal - powiedziała Tuppence, głaszcząc psa po łbie - pijemy twoje
zdrowie. To niemal tak, jakbyś dostał tytuł szlachecki albo medal. Parę dni temu czytałam
Hrabiego Hannibala Stanieya Weymana.
- Pamiętam, czytałem go jako chłopiec - odezwał się pan Robinson. -  Kto tyka mego
brata, tyka Tavanne'a", jeśli dobrze pamiętam. Jak myślisz, Pikeaway? Hannibal, czy wolno
mi poklepać cię po grzbiecie?
Hannibal podszedł do niego, przyjął klepnięcie i lekko pomerdał ogonem.
- Mianuję cię rycerzem tego królestwa.
- Hrabia Hannibal. Czy to nie cudowne? - powiedziała Tuppence. - Powinieneś być z
siebie dumny!
Książka ściągnięta ze strony:
http://www.e-books.kgb.pl [ Pobierz całość w formacie PDF ]