[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Nikt was o podróży do Jeruzalem rzekł Zanaro lepiej objaśnić nie potrafi nade mnie,
com już seciny wyprawiał; tędyć z Europy ciągną niemal wszyscy, z wyjątkiem niewielkiej
liczby Francuzów, co się z Marsylii wyprawują. Pora właśnie po temu mówił dalej wiosną
zwykle pielgrzymki się przedsiębiorą, a na Boże Ciało przybywają do nas mnodzy pątnicy z
całego świata. Jest też o tym czasie naw dosyć do wyboru, które stąd płyną do Cypru, Alek-
sandrii w Egipcie, Aleksandrii Syryjskiej, czyli Aleksandrety, lub do Trypolis... A choćby kto
tu i okręt, i kapitana jak najstaranniej sobie wybrał, w czym bym ja mu mógł być pomocą,
któż zaręczy, że w Aleksandrii, Cyprze, Aleksandrecie, gdzie się drugi Zanaro nie znajdzie,
równie trafi szczęśliwie!
Dość powiedzieć dodał gospodarz cicho iż ktokolwiek się w tę drogę wybiera... bez
testamentu nie jedzie. Z Turkami i Maurami nie ma żartów, a choroby i wypadki po ludziach
chodzą, nie po kamieniach. %7łegna się ze światem kto na okręt siada... spowiedzią i wiatykiem
opatruje.
O! rzekł Niemiec doktor, uśmiechając się niedowierzająco przecież tylu przynajmniej
powraca, ilu nie... signor Zanaro.
A może więcej ginie, niż wraca! odparł znacząco Il Gran Ladrone ale ponieważ za-
cząłem już o tym, spodziewam się, że mi dokończyć dacie, jeśli signorinę grzecznie zwra-
cając się do Zenobii dodał nie nudzi ten przedmiot.
Owszem, i ja jestem ciekawa odpowiedziała chłodno Boccatorta mówcie.
Naprzód tedy podróżny musi się stąd o pozwolenie wyruszenia w pielgrzymkę starać u le-
gata Stolicy Apostolskiej; jeśli bowiem anathema rzucone na tego, kto by wyjechał, nie do-
pełniwszy tej formalności.
A tóż z jakiego powodu? zapytał Niemiec.
Powód bardzo ważny rzekł Zanaro bo legat naprzód potrzebuje, aby mu okazał po-
dróżny najmniej sto czerwonych złotych. Trafiało się bowiem, że się zapędził ubogi, za które-
go księża franciszkanie musieli potem w Jerozolimie i Ramie opłacać haracz należny, a są
księża z jałmużn żyjący i wielkim to dla nich bywało ciężarem.
A! zawołał Niemiec.
Dalej następuje mówił Zanaro ważna, nader ważna sprawa, w której bez gospodarza
ruszyć się nie można; wynajęcie statku do Cypru, lub Aleksandretty. Nie obmawiam nikogo
szeptał zniżając głos ale kapitanowie statków trafiali się i tacy, co nabrawszy dobry ładunek
ludzi, potem go niewiernym sprzedawali, będąc z nimi w zmowie, i jakby przez korsarzy na-
padnięci wśród morza...
O! przerwał cavaliere Gerardi to by było ohydnym.
T w istocie okropne! szkaradne, niegodne imienia chrześcijańskiego dodał Zanaro ale
tyle poczwar chodzi i pływa po świecie! Jeśli się tej tragedii uniknie mówił dalej wzdycha-
jąc pocznie się tedy zdzierstwo w Jaffie, dla różnej starszyzny tureckiej, dla Mucharów w
Ramie, w Jeruzalemie... poczną przyczepki, zasadzki, niebezpieczeństwo moru, kłótni, napa-
du, a za nicże liczycie długą nawigację i życie nędzne na statku?
O tym przy stole zamilczę... dokończył Zanaro. Nie chciałbym też, by dostojny mój
gość szczere interesowanie się jego losem i poszanowanie, jakie na pierwsze wejrzenie obu-
dził we mnie, fałszywie mógł sobie, uchowaj Boże, tłumaczyć.
Konrad skłonił głowę; uśmiechały mu się w tej chwili młodziuchna Magdusia figlarnymi
oczkami dosyć zepsutego dziecka i misterniej a ostrożniej, ale niemniej wyraziście, majesta-
tyczna signora Zenobia...
33
Ale te dwie napaści kobiece na jego serce, ten tylko sprawiły skutek, że mu przypomniały
prześliczną ową towarzyszkę podróży, Cazitę Zeno, córkę kapitana.
Nie lękałbym się wcale tej podróży odrzekł pod wrażeniem wspomnienia bośmy w
ojczyznie naszej przywykli niczego się nie obawiać, a niebezpieczeństwa pociągają nas wię-
cej, niż odstręczają gdyby mi się też trafił tak poczciwy i dobry kapitan statku jak ten, który
mnie tu przywiózł z Triestu...
Zanaro podniósł głowę zaciekawiony.
Eccellenza pozwoli spytać o jego imię? rzekł żywo.
Był to wracający ze Stambułu właściciel Padre Antonio , kapitan Zeno.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]