[ Pobierz całość w formacie PDF ]

miejscu i machnął drewnianą pałką jak kijanką. Zamierzał odbić twardą piłkę na bok, dłoni. Uświadomił sobie, \
e ćwiczenie weszło w drugą fazę. Byli teraz bombardowani
ale ta uderzyła go w ramię. Była naprawdę bardzo twarda i jej uderzenie zabolało. ostrymi odłamkami skał i kamieniami.
- Au! - krzyknął odruchowo.
Póz
niej usłyszał odgłos wystrzeliwania drugiej piłki, a po nim skwierczenie Lowbacca, który siedział w obserwatorium będącym równocześnie sterownią,
strzałów lasera zdalniaka, w tej samej chwili zagłuszone przez okrzyk Jainy, stojącej za gorączkowo przebierał palcami po klawiaturze komputera, kierując ruchami czterech
jego plecami. Jacen wyczuł, \
e był to raczej okrzyk pełen zdumienia i zakłopotania ni\
obronnych zdalniaków. Raz po raz strzelał z ich laserowych działek i nawet udało mu
bólu. się trafić kilka celów. Kiedy jednak pociski zaczęły być wystrzeliwane w coraz
Starał się uzmysłowić sobie, skąd mo\
e nadlecieć następny pocisk. Zgrzyty krótszych odstępach czasu, zrozumiał, \
e musi być ostro\
niejszy. Wiedział, \
e gdyby
odchylanych klap powtarzały się w coraz krótszych odstępach czasu. Jacen usłyszał, jak nawet musnął laserową smugą którekolwiek z bliz
niąt, zraniłby je co najmniej tak samo
otwiera się następna, i zorientował się, \
e kolejna twarda piłka szybuje w jego stronę. jak spiczasty kamień.
Zamachnął się drewnianą pałką i poczuł, \
e tym razem udało mu się musnąć Nie trafił w kolejny odłamek skały, który uderzył Jainę w udo. Na jej twarzy,
powierzchnię piłki. Ju\
miał wydać okrzyk triumfu, ale uświadomił sobie, \
e trafił przewiązanej czarną opaską, pojawił się grymas bólu. Kolana dziewczyny się ugięły i
wystrzelony przedmiot bardziej dzięki szczęśliwemu trafowi ni\
umiejętności władania Jaina omal nie upadła, ale jakoś zachowała równowagę. Wymachiwała zapewne na
Mocą. oślep pałką i odbiła następny kamień, który szybował ku niej, gotów roztrzaskać głowę.
Następny szmer otwieranej klapy i następny pocisk, a po nim kolejny i jeszcze W kierunku bliz
niąt poleciało kilka następnych kamieni wystrzeliwanych ze
jeden, nadlatujący z innej strony. Unoszące się zdalniaki, sterowane przez Lowiego, śmiercionośnymi prędkościami. Lowie zaczął strzelać z laserów wszystkich zdalniaków
starały się zestrzeliwać lecące piłki. W pewnej chwili Jacen usłyszał odgłos wybuchu i naraz. Celował, strzelał, celował, strzelał... Udało mu się w końcu stopić jeden z
pomyślał, \
e zapewne Lowie trafił chocia\
jeden cel. Miał nadzieję, \
e wymizerowany mechanizmów odchylających klapy, dzięki czemu z tego otworu przestały wylatywać
Wookie nie zrani przez pomyłkę jego ani Jainy. pociski. A jednak, mimo i\
tak się starał, w pewnej chwili znów chybił. Tym razem
Brakiss nie omieszkał powiedzieć im, \
e nie powinni tłumić w sobie gniewu, gdy\
spory skalny odłamek trafił Jacena w bok w okolicach pasa.
tylko w ten sposób zwiększą swoją władzę nad Mocą. Kiedy więc kolejna piłka trafiła I chłopiec i dziewczyna byli w kilku miejscach ranni a w wielu innych
Jacena w okolice \
ebra, chłopiec przez chwilę czuł taki ból, \
e rozwścieczony, omal nie posiniaczeni. Słaniali się na nogach, ale nadal walczyli, jak najlepiej umieli. Lowie
zaczął wymachiwać pałką na oślep. W porę przypomniał sobie jednak nauki wujka mruknął cicho, jakby chciał przeprosić bliz
nięta, i jeszcze szybciej zaczął przebierać
Luke a. Mistrz Jedi uczył go, \
e rycerz włada Mocą najskuteczniej wówczas, kiedy jest palcami po klawiaturze.
spokojny i odprę\
ony; kiedy pozwala Mocy przepływać przez siebie, a nie stara się Nagle usłyszał ostry, natrętny głosik miniaturowego androida:
naginać jej do swojej woli ani wykorzystywać do własnych celów.
Kevin J. Anderson, Rebecca Moesta Akademia Ciemnej Strony
109 110 [ Pobierz całość w formacie PDF ]