[ Pobierz całość w formacie PDF ]
niewolnicę mężowi swemu ona dała, a (ta) dzieci urodziła,
pózniej zaś niewolnica ta z panią swą stawiała się na równi,
ponieważ dzieci urodziła, pani jej nie sprzeda jej, ale znakiem
niewolniczym napiętnuje207 i do niewolnic (swych) zaliczy ją;
§ 147. jeżeli zaÅ› dzieci nie urodziÅ‚a, pani jej bÄ™dzie mogÅ‚a
ją sprzedać.
§ 148. JeÅ›li obywatel żonÄ™ sobie wziÄ…Å‚, a febra208
pochwyciła ją (i) inną wziąć postanowił, może ją poślubić,
żony swej, którą febra chwyciła nie odprawi , w domu
(który) zbudowali pozostanie i dopóki żyje, będzie ją
utrzymywał;
§ 149. jeżeli kobieta ta w domu męża swego mieszkać nie
zgodziła się, posag jej, który z domu ojca swego przyniosła,
zostanie jej zwrócony i odejdzie.
§ 150. JeÅ›li obywatel małżonce swej pole, ogród, dom lub
dobytek podarował (i) opieczętowany dokument (na to)
sporządził dla niej, po (śmierci) męża , dzieci jej nie będą
mieć roszczeń wobec niej; matka spadek swój dziecku, które
(najbardziej) kocha, da, obcemu (zaÅ› nic) nie odda209.
§ 151. JeÅ›li kobieta, która w domu obywatela mieszka, aby
wierzyciel210 męża jej nie wziął jej, męża
207
abuttam śakanum piętno niewolnicze położyć", najprawdopodob-
niej rodzaj tatuażu (por. n. 262).
208
la'bum, la'ibum zakazna gorÄ…czka", najprawdopodobniej febra.
209
Czyli komuÅ› spoza rodziny.
210
bel hubullim dosł. pan oprocentowanej pożyczki".
swego zobowiązała (i) sprawiła, że sporządził (na to)
dokument; jeżeli człowiek ten, zanim kobietę tę poślubił,
pożyczkę oprocentowaną na siebie miał (zaciągniętą),
wierzyciel jego małżonki jego nie wezmie, a jeżeli kobieta ta,
zanim do domu obywatela weszła, pożyczkę oprocentowaną
na siebie miała (zaciągniętą), wierzyciel jej męża jej nie
wezmie;
§ 152. jeżeli po tym jak kobieta ta do domu obywatela
weszła, na nich pożyczka oprocentowana została (zaciągnięta),
oboje oni kupca będą spłacać.
§ 153. JeÅ›li żona obywatela z powodu mężczyzny innego
męża swego pozwoliła zabić, kobietę tę na pal wbije się.
§ 154. JeÅ›li obywatel z córkÄ… swÄ… miaÅ‚ stosunek211,
człowieka tego z miasta wypędzi się.
§ 155. JeÅ›li obywatel dla syna swego narzeczonÄ…212 wybraÅ‚ i
syn jego miał stosunek z nią, (a) on sam pózniej na łonie jej
przespał się i pochwycą go (na tym), człowieka tego zwiąże
siÄ™ i do wody wrzuci .
§ 156. JeÅ›li obywatel dla syna swego narzeczonÄ… wybraÅ‚ i
syn jego nie miał stosunku z nią, (a) on sam na łonie jej
przespał się, 1/2 miny srebra zapłaci jej i wszystko, co z domu
ojca swego przyniosła w całości zwróci jej i wybranek jej
serca będzie mógł ją poślubić.
§ 157. JeÅ›li obywatel po (Å›mierci) ojca swego na Å‚onie
matki swej prześpi się, oboje oni zostaną spaleni.
§ 158. JeÅ›li obywatel po (Å›mierci) ojca swego na
211
iltanad dosÅ‚. zapoznaÅ‚ sic, poznaÅ‚", od lamâdum znać,
poznawać, uczyć się" tu w znaczeniu poznał" jako kobietę, pod
względem seksualnym.
212
kallâtum (sum. e2.gi4.a) oblubienica, oficjalna narzeczona".
łonie macochy(?)213 swej, która dzieci urodziła, zostanie
przyłapany, człowiek ten z domu ojca swego zostanie
wypędzony.
§ 159. JeÅ›li obywatel, który do domu teÅ›cia214 swego dar
zaręczynowy215 polecił zanieść, wiano dał (i) na kobietę inną
zapatrzył się, a do teścia swego ' Córki twej nie wezmę",
powiedział, ojciec córki, wszystko, co zostało przyniesione
mu, wezmie (sobie).
§ 160. JeÅ›li obywatel do domu teÅ›cia dar zarÄ™czynowy
polecił zanieść, wiano dał, a ojciec córki Córki mej nie dam
ci" powiedział, wszystko jak wiele zostało przyniesione mu
podwoi i zwróci.
§ 161. JeÅ›li obywatel do domu teÅ›cia dar zarÄ™czynowy
polecił zanieść, wiano dał, a przyjaciel jego oczerni go (i) teść
jego panu żony powie: Córki mej nie wezmiesz", wszystko
jak wiele zostało przyniesione mu, podwoi i zwróci, żony jego
(zaÅ›) przyjaciel jego nie wezmie (sobie).
§ 162. JeÅ›li obywatel żonÄ™ (sobie) wziÄ…Å‚ (i) dzieci urodziÅ‚a
mu, a kobieta ta do kresu (swego) doszła, z posagu jej ojciec
jej nie będzie się domagał, posag jej jest jej dzieci.
213
rabîtum dosÅ‚. wielka, główna" znaczenie w tym kontekÅ›cie nie
jest jasne. Proponowane sÄ…: macocha" (Borger, s. 62; Klima, s. 134)
lub główna, pierwsza żona" (Szlechter, s. 346; Finet, ss. 94-95). Tak
czy inaczej odrębność tego przepisu od poprzedniego pokazuje, iż nie
chodzi o naturalnÄ… matkÄ™.
214
W §§ 159-164 wszÄ™dzie chodzi niewÄ…tpliwie o przyszÅ‚ego teÅ›cia",
podobnie jak przyszłego pana żony" i przyszłą żonę". Mają one
charakter przypadków hipotetycznych, mogących nastąpić w przy-
szłości.
215
biblum dar, podarunek, plon" tu dar zaręczynowy".
§ 163. JeÅ›li obywatel żonÄ™ (sobie) wziÄ…Å‚ i nie sprawiÅ‚a, że
ma dzieci, a kobieta ta do kresu (swego) doszła, jeśli wiano,
które człowiek ten do domu teścia swego przyniósł, teść jego
zwrócił mu, posagu kobiety tej mąż jej nie będzie się domagał,
posag jej (jest) domu ojca jej;
§ 164. jeżeli teść jego wiana nie zwróciÅ‚ mu, z posagu jej
tyle co wiano jej odliczy i posag jej do domu ojca jej zwróci.
§ 165. JeÅ›li obywatel dziedzicowi swemu, któremu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]